ดอกไม้กินได้ : คุณค่ามากกว่าการเป็นไม้ประดับ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ดอกไม้กินได้ มีการใช้งานมาเป็นระยะเวลานานกล่าวได้ว่าเป็นวัฒนธรรมการใช้ดอกไม้และใบไม้กินได้ โดยแต่ละพื้นที่มีการใช้งานที่แตกต่างกัน การรับประทานดอกไม้มีมาตั้งแต่โบราณในยุคกรีก โรมัน ประวัติศาสตร์เก่าแก่บันทึกว่า หญ้าฝรั่น เป็นดอกไม้กินได้ ทราบจากบันทึกวิธีการปลูกโดยชาวสุเมเรียนเพื่อเป็นการค้าเป็นจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมการรับประทานดอกไม้ที่แผ่มาถึงยุโรป ประเทศแถบเมดิเตอร์เรเนียน และตะวันออกกลาง นอกจากหญ้าฝรั่นแล้วยังมีดอกอาร์ติโช้ค ดอกคาเนชัน ดอกบัว และดอกเฟนเนล เป็นส่วนประกอบของอาหาร ขนมปัง เหล้าองุ่น และไวน์ เป็นต้น ในยุคหินใหม่มีการรับประทานดอกไม้จีน ดอกเบญจมาศ และดอกบัว โดยกลีบดอกบัวนิยมรับประทานดอกสด และเกสรนิยมทำชา เป็นที่นิยมในประเทศจีน ประโยชน์ของดอกไม้กินได้มีการนำดอกไม้กินได้มาการประกอบอาหารหลากหลายชนิดมากขึ้นเพื่อเพิ่มความแปลกใหม่ทั้งรูปลักษณ์ รสชาติ นอกจากความสวยงาม ดอกไม้ที่สามารถนำมารับประทาน ประดับตกแต่งจาน เพิ่มรสชาติอาหารและปลอดภัยต่อผู้บริโภค แล้วดอกไม้กินได้ยังมีสารต้านอนุมูลอิสระ วิตามิน และสารออกฤทธิ์ชีวภาพจำนวนมาก จึงทำให้มีการนำไปใช้ประโยชน์ที่หลากหลาย เช่น ประกอบอาหาร ทำเป็นยารักษาโรค เป็นต้น สารออกฤทธิ์ทางชีวภาพที่พบในดอกไม้กินได้ ได้แก่ สารฟีนอลอก แคโรทีนอยด์ โทคอล และสารประกอบอื่นๆ ทั้งยังสามารถพัฒนาไปเป็นอาหารฟังชันได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสารเอกสารอ้างอิง
Aquino-Bolanos, E.N., Urrutia-Hernandez, T.A., Lopez Del Castillo-Lozano, M., Chavez-Servia, J. L., and Verdalet-Guzman, I. 2013. Physicochemical parameter and antioxidant compounds in edible squash (Cucurbita pepo) Flower stored under controlled atmospheres. J Food Qual. 36(5): 302-308.
Balasundram, N., Sundram, K., & Samman, S. 2006. Phenolic compounds in plants and agri-industrial by-products: Antioxidant activity, occurrence, and potential uses. Food Chem. 99(1): 191–203.
Chitrakar, B., Zhang, M. and Bhandari, B. 2019. Edible flowers with the common name “marigold”: Their therapeutic values and processing. Trend in Food Science&technology. 89: 76-87.
Delshad, E., Yousefi, M., Sasannezhad, P., Rakhshanseh, H., and Ayati, Z. 2018. Medical uses of Carthamus tinctorius L. (Safflower): A comprehensive review from traditional medicine to modern medicine. Electron Physician. 10(4): 6672-6681.
Fernanes, L., Casal, S., Pereira, J. A., Saraiva, J.A., and Ramalhosa, E. 2020. An Overview on the market of dedible flower. Food Rev. Int. 36(3): 258-275.
Freshket, 2022.Coming up trend, Updrate 9 Food trend in 2023 that entrepreneur should know. https://freshket.co/blog/2022/12/23/food-trends-2023-for-business/, June 30, 2023.
González-Barrio, R., Periago, M. J., Luna-Recio, C., Garcia-Alonso, F. J., & Navarro González, I. 2018. Chemical composition of the edible flowers, pansy (Viola wittrockiana) and snapdragon (Antirrhinum majus) as new sources of bioactive compounds. Food Chem. 252: 373–380. https://doi.org/10.1016/j. foodchem.2018.01.102.
Gregory, G. K., Chen, T.-S., & Philip, T. 1986. Quantitative analysis of lutein esters in marigold flowers (Tagetes erecta) by high performance liquid chromatography. J. Food Sci. 51(4): 1093–1094. https://doi.org/10.1111/j.1365-2621.1986.tb11248.x.
Jurca, T. 2019. The histo-anatomical investigation and the polyphenolic profile of antioxidant complex active ingredients from three Viola species. Farmacia. 67(4): 634–640. https://doi.org/10.31925/farmacia.2019.4.12.
Kaisoon, O., Konczak, I., & Siriamornpun, S. 2012. Potential health enhancing properties of edible flowers from Thailand. Food Res. Int. 46(2): 563–571. https://doi.org/10.1016/j.foodres.2011.06.016.
Kandylis, P. 2022. Phytochemicals and Antioxidant Properties of Edible Flowers. Appl. Sci. 12(19): 9937. https://doi.org/10.3390/app12199937.
Kirker C.L., Newman M. 2016. Edible flower A global history. Reaktion Book Ltd. 2090 p.
Kumar, N., Bhandari, P., Singh, B., Gupta, A. P., & Kaul, V. K. 2008. Reversed phase-HPLC for rapid determination of polyphenols in flowers of rose species. J. Sep Sci. 31(2): 262–267. https://doi.org/10.1002/jssc.200700372.
Maliwan H. 2003. Chemical Constituents of the flowers of Jasminum sambac. MS Thesis, Silpakorn University. (in Thai)
Mello,L. 1994. Diuretic plants in the paintings of Pompeii. American Journal of Nephrology. 14(4-6): 423-425.
Mlcek, J., and Rop, O. 2011. Fresh edible flowers of ornamental plants-A new source of nutraceutical foods. Trends Food Sci. Technol. 22(10): 561-569.
Niranjan MH and Sudarshana MS. 2010. Preliminary phytochemiacal studies of Lagerstroemia indica. J. Pharm Res. 3: 216-218.
Pattama, P. 2008. Bioactive compound value from bio resource of Thailand. National Science and Technology Development Agency. http://www.vcharkarn.com/varticle/37351, June 20, 2023. (in Thai)
Promsattha R., Milne M. and Sangwanich A. 2001. Study on chemical compositions of marigold (Tagetes erecta) Proceedings of the 39th Kasetsart University Annual Conference: Plants, Agricultural Extension and Communication. (in Thai)
Pintea, A. 2003. HPLC analysis of carotenoids in four varieties of Calendula officinalis L. flowers. Acta Biol. Szeged. 47(1-4): 37–40.