Ethnobotany and Carbon Sequestration of Binya (Mangifera caesia Jack) in Yarang District, Pattani Province

Authors

  • Pongpang Suksupan Princess of Naradhiwas University
  • Nureeran Thipmad
  • Suphaporn Tesvichian
  • Sutthiratana Khaopakro
  • Poohrawind Sanit

Keywords:

Binya, Ethnobotany, Carbon sequestration

Abstract

The ethnobotany of Binya (Mangifera caesia Jack) in Yarang District, Pattani Province, Thailand was studied from May 2018 to July 2019.  This research aimed to study the usage of Binya, size of Binya tree and Binya fruits in Yarang district, the species diversity of plants in the Binya study area and carbon sequestration in Binya trunk, through a focus group with 3 people generations; 0 - 30, 31- 55 and 56 years old and over by 10 persons per group, an interview, and the measurement of 11 sample plots. Each plot was 30 × 10 meters.  The result shows that most Binya trees were in the home garden multi culture system. Some on a para rubber plantation and in a cemetery. Binya mostly acted as the biggest tree in the area. People between 56 and 90 years old were the one who knew the usages of Binya as fruits for foods and trunks for wood. Secondly, people between 30-55 years old and finally, people under 30 years old. There was myth along over 30 years old people about its skin poisonous resin which is relevant to allergy symptoms. Its name was the past Yarang community name and some road names. From the 11 Binya studied trees, the average height was 37.22 meters (23.31 – 46.78), the average canopy width was 17.12 meters (13.00 – 26.60) and the average chest-height trunk diameter 289.09 centimeters (170.00 – 500.00). The Shannon Wieners index was between 0.6647 and 2.7260, the species richness was between 3 and 17 species, and the Pielou’s evenness Index: E) was between 0.5419 and 1.0330, with a density of 0.11 (0.06 – 0.26) individuals/m2, and a frequency of 23.50 (2.00 – 100.00) percent Binya trees could sequester carbon around0.6354 (0.0843 - 1.6214) tons of carbon. Therefore, Binya is a myth tree, edible fruit, trunk usage and carbon sequestrated tree in the homegarden system. 

References

ชิงชัย วิริยะบัญชา (2553). ความสัมพันธ์ด้านความสูงของเรือนยอดหมู่ไม้กับปริมาณมวลชีวิภาพของป่าธรรมชาติและป่าปลูกเพื่อการประเมินการสะสมคาร์บอนในพื้นที่ ใน “การนำเสนอผลงาน วิจัยแห่งชาติ 2553 (Thailand Research Expo 2010) 26-30 สิงหาคม 2553. สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืชกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช

ไซมอน การ์ดเนอร์, พินดา สิทธิสุนทร และก่องกานดา ชยามฤต. (2558). ไม้ป่าภาคใต้ เล่มที่ 1 (พรรณไม้วงศ์Acanthaceae ถึงวงศ์ Escalloniaceae). ม.ป.ท : กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช หอพรรณไม้

ธรรมนูญ เต็มไชย และ ทรงธรรม สุขสว่าง. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดแปลงตัวอย่างกับดัชนีความหลากหลาย:กรณีศึกษาป่าดงดิบชื้นในภาคตะวันออกและป่าเบญจพรรณในภาคตะวันตกของประเทศ ไทย. เชียงใหม่:มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะวนศาสตร์

เครือข่ายงานวิจัยนิเวศวิทยาป่าไม้ประเทศไทย. มหาวิทยาลัยแม่โจ้. กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

พีรศักดิ์ วรสุนทโรสถ. (2544). ทรัพยากรพืชในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 3 : พืชที่ให้สีย้อมและแทนนิน.กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยวิทยศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย (วท.).

ส่วนพัฒนาวนศาสตร์ชุมชน สำนักจัดการป่าชุมชน กรมป่าไม้. (2557). คู่มือการสำรวจการกักเก็บคาร์บอนและความหลากหลายทางชีวภาพในป่าชุมชน.

สามารถ มุขสมบัติ และ ธัญนรินทร์ ณ นคร. (2538). การใช้ Spiegel Relascope เพื่อจัดสร้างตารางปริมาตรไม้ บริเวณป่าสาธิตเซคเตอร์แม่แหงอำเภองาว จังหวัดลำปาง. กลุ่มพัฒนาการจัดการป่าไม้และป่าสาธิต ส่วนวิจัยเศรษฐกิจและพัฒนาการจัดการป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ.

สำนักเศรษฐกิจป่าไม้ ส่วนส่งเสริมและพัฒนาการปลูกไม้เศรษฐกิจ กรมป่าไม้. (2563). คู่มือปฏิบัติงาน กิจกรรมส่งเสริมและพัฒนาการปลูกไม้เศรษฐกิจ.

Chavan, B., & Rasal, G. (2012). Total Sequestered Carbon Stock of Mangifera indica. Journal of Environment and Earth Science, 2(1), 37 – 49.

Goon, A.T.J. & Goh, C.L. (2011). Plant dermatitis: Asian perspective. Indian J Dermatol, 56, 707-10.

IPCC. (2006). IPCC Guidelines For National Greenhouse Gas Inventories, Volume 4 Agriculture, Forestry and Other Land Use. IPCC National, Greenhouse Gas. Inventories Programme. Japan.

Ledesma, N. (2018). Distribution and Use of Mangifera caesia Jack. in Bali, Indonesia. Acta Horticulturae. 10.17660/ActaHortic. 2019. 1244.4.

Potapt. (2014). Map of Pattani province, Thailand, highlighting Amphoe Yarang.

Rai, I. N., Wijana, G., & Semarajaya, C. (2008). Identifikasi Variabilitas Genetik Wani Bali (Mangifera caesia Jack.) dengan Analisis Penanda RAPD. Journal of Horticulture, 18, 125 - 134.

Rai, I. N., Semarajaya, C.G.A, Wiraatmaja, I.W, Ni, K., & Alit A. (2013). Respon Pertumbuhan Bibit Wani Tanpa Biji (Jack var. Ngumpen Bali) pada Berbagai Komposisi Media Tumbuh. J. Hort. Indonesia, 4(2), 77 - 82.

Rai, I. N., Semarajaya, C.G.A., Wijana, G., Wiraatmaja, I.W., Astawa, N.G., & Astiari, N.K.A. (2016). Phenotypic, Genotypic Characters and Nutritional Value of Seedless Wani (Mangivera caesia Jack. var. Ngumpen Bali) (A Review). International Journal of Biosciences and Biotechnology, 3(1).

Waeyawiya. (2013). ประวัติบินยาลีมอ. ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม(ออนไลน์).

Downloads

Published

2024-06-10

How to Cite

Suksupan, P., Thipmad, N. ., Tesvichian, S., Khaopakro, S., & Sanit, P. . (2024). Ethnobotany and Carbon Sequestration of Binya (Mangifera caesia Jack) in Yarang District, Pattani Province. Pridiyathorn Science Journal, 3(1), 1–26. Retrieved from https://li04.tci-thaijo.org/index.php/psj/article/view/1473

Issue

Section

Reserch Article