The effect of Mathematics Problem-Solving Activities using Polya’s Problem-Solving Process in Statistics Subject of First-Year Students in Digital Marketing Department, Faculty of Management Sciences, Princess of Naradhiwas University
Keywords:
mathematics problem solving ability, Polya’s problem solving process, statisticsAbstract
This research aimed to studying the effect of mathematics problem-solving activities using Polya’s problem solving process in statistics for first-year students in the digital marketing department, faculty of management sciences, Princess of Naradhiwas University. The samples used in this research were first-year students in the digital marketing department, faculty of management sciences, Princess of Naradhiwas University in the first semester of the academic year 2023, totaling 12 students. The research instrument was a mathematics problem-solving ability assessment form using Polya’s problem-solving process. The validity from 3 experts had IOC values between 0.67-1.00, and the reliability by Cronbach's alpha coefficient was 0.762. The statistics used to analyze the data were the mean, standard deviation, and relative gain score.
The results showed that first-year students in the digital marketing department who used Polya’s problem-solving process in mathematics problem-solving had higher average scores after studying (µ = 13.92) than before studying ( µ = 10.29) and achieved the average relative gain score of 63.50, which is at a high level of development.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560) ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับ ปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรแก้ว อินทรมงคล, สุรีรัตน์ อารีรักษ์สกุล ก้องโลก, และวินิจ เทือกทอง. (2566). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยเทคนิค TAI ร่วมกับกระบวนการแก้ปัญหาของโพลยา ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ และทักษะการทางานร่วมกัน เรื่อง เลขยกกำลัง ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสอาดเผดิมวิทยา จังหวัดชุมพร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 13(2), 72-81.
กิตติยา วงษ์ขันธ์. (2561). การออกแบบการวิจัย รูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ การกำหนดตัวอย่างและการวิเคราะห์ข้อมูล. https://www.ubu.ac.th/web/files_up/08f2019050616142231.pdf
เกียรติสุดา ศรีสุข. (2552). ระเบียบวิธีวิจัย. เชียงใหม่: โรงพิมพ์ครองช้าง.
เฉลิมวุฒิ คำเมือง. (2566). คณิตศาสตร์ในศตวรรษที่ 21 Mathematics in the 21st Century. https://math.bru.ac.th/คณิตศาสตร์ในศตวรรษที่-21-mathema/
ณัฐกฤตา ห้วยทราย, นงลักษณ์ วิริยะพงษ์, และมนชยา เจียงประดิษฐ์. (2564). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามกระบวนการแก้ปัญหาของโพลยา ที่ส่งเสริมความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางคณิตศาสตร์เรื่อง สมการเชิงเส้นตัวแปรเดียวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 32(2), 120-132.
พรพิมล ตรีศาสตร์ และสิทธิพล อาจอินทร์. (2566). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และสมรรถนะการรวมพลังทำงานเป็นทีม โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบกิจกรรมเป็นฐาน ร่วมกับ แนวคิดห้องเรียนกลับด้านของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(5), 146-164.
วรางคณา บุญครอบ. (2553). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อการเรียนคณิตศาสตร์เรื่อง โจทย์ปัญหาการบวก ลบ คูณ หาร ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่ได้รับการสอนโดยใช้ วิธีการแก้ปัญหาตามขั้นตอนของโพลยากับเทคนิค KWDL ของคารร์(Carr) และโอเกิล (Ogle). Paper presented at the การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพ, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วรางคณา สำอางค์. (2560). การพัฒนาความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ของนักเรียน ชั้น ประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้ ตามแนวคิดของโพลยา. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 11(1), 52-61.
วีนัส ชาลี. (2562). แนวปฏิบัติที่ดีในการจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการแก้โจทย์ปัญหาของโพลยาและผลที่มี ต่อความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางฟิสิกส์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตรศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). สถิติประยุกต์สำหรับการวิจัย. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิพร ประทีป, ปวีณา ขันธ์ศิลา, และสุวรรณวัฒน์ เทียนยุทธกุล. (2566). การพัฒนาความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่อง อสมการเชิงเส้น ตัวแปรเดียว ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค STAD ร่วมกับกระบวนการแก้ปัญหาของโพลยา. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 3(1), 1-13.
สมฤทัย พุทธมนต์สิงห์. (2559). การศึกษาความรู้พื้นฐานทางคณิตศาสตร์สำหรับใช้ในวิชาฟิสิกส์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้รูปแบบการแก้ปัญหาของ Polyaร่วมกับเทคนิค KWDL. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 10 (พิเศษ), 129-137.
สุจินต์ สุทธิวรางกูล. (2561). การพัฒนาแบบฝึกวิเคราะห์การแก้โจทย์ปัญหาวิทยาศาสตร์คำนวณวิชาวิทยาศาสตร์พื้นฐาน ว23101 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ตามแนวคิดของโพลยา สำหรับการสอนซ่อมเสริมกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ โรงเรียนท่าชนะ อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี วารสารราชภัฏสุราษธานี, 2(1), 147-169.
Brijlall, D. (2015). Exploring the stages of Polya’s problem-solving model duringcollaborative learning: a case of fractions. The international journal of educationalsciences, 11(3), 291-299.
Jenny, A. O., & Katherine, B. P. (2023). Assessing the effect of Polya’s theory in improving problem-solving ability of grade 11 students in San Marcelino district. American Journal of Humanities and Social Sciences Research (AJHSSR), 7(8), 110-119. https://www.ajhssr.com/wp-content/uploads/2023/08/L23708110119.pdf
Polya, G. (1945). How to solve it (2rd ed.). Princeton university press.
Yapatang, L., & Polyiem, T. (2022). Development of the Mathematical Problem-Solving Ability Using Applied Cooperative Learning and Polya’s Problem-Solving Process for Grade 9 Students. Journal of Education and Learning, 11(3), 40-46. https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ1345988.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Pridiyathorn Science Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความลิขสิทธิ์ เติมด้วยค่ะ
