ปริมาณแคดเมียมในหมึกกล้วย หอยแครงและหอยลายที่ขายในตลาดเขตเทศบาลเมืองนราธิวาส จังหวัดนราธิวาส

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์หาปริมาณแคดเมียมในตัวอย่างหมึกกล้วย (Loligo duvauceli) หอยแครง (Anadara granosa) และหอยลาย (Paphia undulates) ที่ขายในตลาดเขตเทศบาลเมืองนราธิวาส ได้แก่ ตลาดบาเละฮีเล ตลาดบางนาค และตลาดสดเทศบาลเมืองนราธิวาสของอำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส เพื่อเป็นข้อมูลในการประเมินความเสี่ยงของผู้บริโภค โดยสุ่มตัวอย่างหมึกกล้วย จำนวน 15 ตัวอย่าง หอยแครง จำนวน 4 ตัวอย่างและหอยลายจำนวน 2 ตัวอย่างจากทั้ง 3 ตลาด เตรียมตัวอย่างโดยวิธีการย่อยแบบแห้ง (dry-ashing digestion) โดยตัวอย่างหมึกได้วิเคราะห์แคดเมียมในส่วนต่างๆ ได้แก่ หนวด เบ้าตา คางในและคางนอก ส่วนหอยแครงและหอยลายวิเคราะห์ในเนื้อ โดยใช้เครื่องอะตอมมิกแอบซอร์พชันสเปกโทรมิเตอร์ (Flame Atomic Absorption Spectrometer, Flame AAS) พบว่ามีระดับการปนเปื้อนของแคดเมียมในหมึกกล้วยจำนวน 13 ตัวอย่าง และพบในชิ้นส่วนคางในมากที่สุดซึ่งมีค่าเกินเกณฑ์มาตรฐาน 1.0 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ที่กำหนดโดยสหภาพยุโรป (EU, 2006) จำนวน 11 ตัวอย่าง สำหรับตัวอย่างหอยแครงพบปริมาณแคดเมียมในทุกตัวอย่างแต่อยู่ในเกณฑ์มาตรฐานที่ยอมรับได้และไม่พบการปนเปื้อนของแคดเมียมในหอยลาย ดังนั้นจากผลการศึกษาสามารถสรุปได้ว่าการบริโภคหมึกกล้วยค่อนข้างมีความเสี่ยงในการได้รับแคดเมียมสูงโดยเฉพาะผู้บริโภคที่นิยมรับประทานชิ้นส่วนคางใน สำหรับหอยแครงถึงแม้ว่าค่าที่พบการปนเปื้อนมีค่าต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานแต่หากมีการบริโภคเป็นประจำอาจส่งผลต่อปัญหาสุขภาพในระยะยาวได้