ผลของระยะเวลาในการชงชาสมุนไพรต่อปริมาณสารสำคัญในพืชสมุนไพร 3 ชนิด

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของระยะเวลาในการชงชาสมุนไพรต่อปริมาณสารสำคัญ ได้แก่ สารฟีนอลิก ฟลาโวนอยด์ และแทนนิน และทดสอบฤทธิ์ต้านออกซิเดชันในชาชงจากพืชสมุนไพร 3 ชนิด ได้แก่ ถั่วดาวอินคา ป่าช้าเหงา และส้มแขก เตรียมชาโดยนำใบสดของพืชทั้งสามชนิดมาทำให้แห้งด้วยตู้อบลมร้อน ที่อุณหภูมิ 50๐C เป็นเวลา 48 ชั่วโมง จากนั้นนำใบแห้งมาบดอย่างหยาบและบรรจุ 1 กรัม/ซองชา เตรียมน้ำชาโดยการแช่ชา 1 ซองในน้ำที่มีอุณหภูมิ 100๐C ปริมาตร 100 มิลลิลิตร เป็นเวลา 2, 4, 6, 8 และ 10 นาที ความเข้มของสีชาวัดค่าสีด้วยเครื่องคัลเลอริมิเตอร์ ให้ผลค่าสี L* a* b* พบว่า ผลค่าสีของชาสมุนไพรทั้งสามชนิดมีค่าความสว่างน้อย ซึ่งชาใบถั่วดาวอินคาและใบป่าช้าเหงามีแนวโน้มสีไปทางสีเหลืองถึงน้ำตาล ส่วนใบส้มแขกมีแนวโน้มสีไปทางสีชมพู-น้ำตาล โดยความเข้มของสีเรียงลำดับตามระยะเวลาการชงชา ผลการศึกษาปริมาณสารสำคัญด้วยเทคนิคสเปคโตรโฟโตเมตรี พบว่าที่เวลา 10 นาที มีค่าสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ปริมาณสารฟีนอลิกและ  ฟลาโวนอยด์ในใบถั่วดาวอินคา เท่ากับ 20.33±0.12 และ 3.39±0.04 mg/g.dw ตามลำดับ ซึ่งมีปริมาณสูงกว่าในใบป่าช้าเหงาและใบส้มแขก ตามลำดับ ในขณะที่สารแทนนินพบในใบป่าช้าเหงาปริมาณสูงที่สุด เท่ากับ 3.01±0.11 mg/g.dw   ส่วนผลการทดสอบฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระ ด้วยวิธี 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH) radical scavenging activity พบว่า ชาสมุนไพร 3 ชนิด มีความสามารถต้านอนุมูลอิสระ เท่ากับ 82.26% 81.82% และ 68.55% ตามลำดับ ดังนั้นจากการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า ระยะเวลาในการชงชาจากใบพืชสมุนไพรนี้มีผลต่อปริมาณสารสำคัญทั้งสามชนิด ซึ่งสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงความเข้มของสีชาและประสิทธิภาพการต้านออกซิเดชันด้วย